داریوش طلایی موسیقی دان،آهنگساز،نوازنده تار و سه تار و مدرس موسیقی اهل ایران متولد ۲۶ بهمن ۱۳۳۱ در تهران است.

خانواده او علاقه مند به موسیقی بود. همین امر باعث شد تا داریوش طلایی در ۱۱ سالگی همزمان با تحصیل خود وارد هنرستان موسیقی شود. طلایی درهنرستان به فراگیری موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک غربی پرداخت و تار را به عنوان ساز تخصصی انتخاب کرد. نواختن تار را نزد علی اکبر شهنازی آموخت و علاقه اش به تار دو چندان شد.

داریوش طلایی پس از فارغ التحصیلی و گرفتن دیپلم از هنرستان وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد. او همزمان با تحصیل رشته موسیقی در دانشگاه،در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی نیز شروع به فعالیت کرد. وی در این مرکز گروهی تشکیل داد و سرپرستی آنرا نیز خود برعهده گرفت.

او با این گروه موسیقی اجراهای زیادی در نقاط مختلف ایران من جمله جشن هنر شیراز داشته است. داریوش طلایی در این زمان در محضر استادانی چون نورعلی برومند،یوسف فروتن،سعید هرمزی،علی اکبر شهنازی و عبدالله دوامی دانسته های خود را در موسیقی دستگاهی ایرانی تکمیل کرد.

داریوش طلایی بعد از پایان تحصیلات دانشگاهی از سال۱۳۵۵ به تدریس موسیقی ایرانی پرداخت و عضو هیئت علمی دانشگاه شد. در سال ۱۳۵۸ داریوش طلایی برای ادامه تحصیل و با دریافت بورسیه از دولت فرانسه راهی این کشور شد.

وی موسیقی شناسی را تا مقطع دکتری در دانشگاه نانتر ادامه داد. اودر این مدت با اجرای کنسرت،تدریس موسیقی و انتشار موسیقی ایرانی در اروپا و آمریکا باعث شناساندن موسیقی ایرانی شد.
درایوش طلایی در سال۱۳۷۱ و پس از بازگشت از فرانسه تا کنون عضو هیئت علمی گروه موسیقی دانشگاه تهراناست.

در این سال ها همزمان با تدریس در دانشگاه به تالیف آثار مهم موسیقی و اجرای کنسرت پرداخته است.
در مراسم اختتامیه بیستمین جشنواره موسیقی فجر در بهمن ماه ۱۳۸۳ از داریوش طلایی تقدیر به عمل آمد. او همچنین به تالیف کتاب های زیادی نیز پرداخته است که مهمترین آنها کتاب تحلیل ردیف است. این کتاب در سال ۱۳۹۵ برنده جایزه کتاب سال ایران شد. او این کتاب را نقطه عطفی در زندگی هنری خود میداند.

طلایی با طرحی به نام نوتار که تغییراتی روی تار ایجاد کرده بود در اسفند ۱۳۹۷ رتبه نخست پژوهش های کاربردی جشنواره خوارزمی را کسب کرد. داریوش طلایی جایزه ویژه بنیاد مستقل آقاخان در پرتقال را در سال ۱۳۹۸ دریافت کرد.

ردیف سازی و آوازی
دود عود ۱۳۶۸
کنسرتی دیگر ۱۳۷۲
شب وصل ۱۳۷۶
تک نوازی سه تار ۱۳۷۶
چهارگاه ۱۳۸۲
سایه روشن ۱۳۸۲
جلوه گل ۱۳۸۹
دلگشا۱ ۱۳۸۹
دلگشا۲ ۱۳۸۹
جنگ و صلح ۱۳۹۱

تحلیل ردیف
نگرشی نو به تئوری موسیقی
ردیف میرزا عبدالله
۲۳ قطعه از پیس در آمد ها و رنگ های علی اکبر شهنازی
کتاب ردیف دوره عالی

علی زندوکیلی خواننده،نوازنده،مدرس موسیقی و آهنگساز اهل ایران متولد ۲۵ بهمن ۱۳۶۵ در شیراز است.
وی از کودکی به موسیقی علاقه نشان داد. و ابتدا در دوران کودکی موسیقی را با نواختن تنبک و آواز شروع کرد.

علی زندوکیلی در سال ۱۳۷۷ و پس از تاسیس هنرستان موسیقی شیراز،وارد این هنرستان شد. او جز نخستین ورودی های این هنرستان بود. زندوکیلی سه سال در این هنرستان به تحصیل و یادگیری سنتور،پیانو و تنبک مشغول شد.

در سال ۱۳۸۱ به هنرستان موسیقی تهران وارد شد و در همان هنرستان فارغ التحصیل شد. وی به کمک محمد زندوکیلی برادر خود،و میلاد ذبیحی گروهی به نام زند بند تشکیل داد. او سابقه حضور در گروه های دنگ شو،طلوع،نغمه کیمیا،خموش،گلبانگ و شروند حضورداشته و کنسرت های زیادی اجرا کرده است.

علی زندوکیلی آلبومی به نام عبور از مه که در سبک سنتی بود را در زمستان ۱۳۹۲ منتشر کرد. این آلبوم در ۱۴ قطعه و با اشعاری از حافظ،حسین منزوی،وحشی بافقی و زهرا پناهی روانه بازار شد. زندوکیلی در اختتامیه جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۳ آهنگ های ناردونه و رفتی را به صورت زنده اجرا کرد.

همچنین او در ۲۴ بهمن ۱۳۹۳ در سی امین جشنواره موسیقی فجر به اجرای برنامه پرداخت. این اجرا بسیار مورد توجه مخاطبان قرار گرفت و با استقبال خوبی همراه شد. علی زندوکیلی در زمینه موسیقی فیلم نیز فعالیت های زیادی کرده است. از کارهای او در زمینه موسیقی قیلم میتوان به تیتراژ فیلم های پژمان،دزدوپلیس،زیرپای مادرو شاهگوش اشاره کرد.

تندیس طلایی بهترین قطعه موسیقی تلفیقی و تجربی خارج از آلبوم،از سومین جشن سالانه موسیقی ما برای قطعه ترش رو
تندیس طلایی قطعه برتر موسقی تلفیقی و تجربی از چهارمین جشن سالانه موسیقی ما برای قطعه لالایی
تندیس طلایی قطعه برگزیده موسیقی تلفیقی و تجربی از پنجمین جشن سالانه موسیقی ما برای قطعه باورم کن

میان تاریکی ۱۳۹۰
عبور از مه ۱۳۹۲
دشت جنون ۱۳۹۴
همنشین درد ۱۳۹۴
یادی به رنگ امروز ۱۳۹۴
تماشای صبا ۱۳۹۴
چون رقص آب ۱۳۹۴
رویای بی تکرار ۱۳۹۵

گردش فروردین
بهار شیراز
فصل زرد
لالایی
شهر حسود
ستارخان
روسری آبی
جاده شب
برباد رفته
دنیای بی رحم
کنام شیران
گل سرخ
رفیق
آخرین رویا
باورم کن
گل های شمعدانی
قرار من
آخرین آواز
نقاب
فصل پریشانی

فرامرز پایور آهنگساز،موسیقی دان،ردیف دان،محقق موسیقی و مدرس و نوازنده سنتور ایرانی متولد ۲۱ بهمن ۱۳۱۱ در تهران است.

پدر او علی پایور نقاش و استاد زبان فرانسه در دانشگاه تهران بود. پدر بزرگ او نقاش برجسته دوره قاجار و نوازنده سه تار،ویولن و سنتور بود. پایور دوران تحصیل خود را در دبستان مسجدی و دبیرستان دارالفنون گذراند. و در سال ۱۳۳۱ وارد خدمت نظام شد و یک سال بعد یعنی در سال ۱۳۳۲ استخدام وزارت دارایی شد.

پایور پس از علاقه نشان دادن به موسیقی،در ۱۷ سالگی آموزش موسیقی را نزد ابوالحسن صبا آغاز کرد. وی طی مدت شش سال ردیف موسیقی را آموخت. در آن زمان سه از در گذشت آخرین بازمانده نسل طلایی سنتور نوازان حبیب سماعی گذشته بود.

ابوالحسن صبا خود سنتور نوازی را نزد علی اکبر شاهی آموخت. و سپس تلاش فراوانی کرد تا با آموزش روش صحیح سنتور نوازی مانع از بین رفتن روش سنتور نوازی نزدیک به ایین های هنری موسیقی دستگاهی ایران شد.
در همین دروه فرامز پایور به یکی از بهترین شاگردان صبا تبدیل شده بود. و تا در گذشت صبا در سال ۱۳۳۶ از آموزش های وی استفاده کرد.

پایور پس از در گذشت ابوالحسن صبا نزد استادان بزرگ دیگری آموزش دید. او نزد استادانی مانند موسی معروفی،عبدالله دوامی و نورعلی برومند به آموزش ردیف میرزا عبدالله و ردیف درویش خان پرداخت.

فرامرز پایور در سال۱۳۳۳ در وزارت فرهنگ و هنر مشغول به کار شد. و از سال ۱۳۳۷ در هنرستان عالی موسیقی ملی تدریس سنتور را آغاز کرد. پایور اولین آهنگسازی بود که ساز تخصصی او سنتور بود.
او نخستین فردی بود که بر روس سنتور نواسازی میکرد و برخلاف بقیه فقط پی بداهه نوازی نبود. پایور هارمونی و کمپوزیسیون را نزد امانوئل ملیک اصلانیان موسیق دان و آهنگساز آموخت.

در سال۱۳۴۱ از طرف وزارت فرهنگ و هنر برای ادامه تحصیل راهی انگلیس شد. در مدت حضور در انگلیس پایور تلاش زیادی برای معرفی موسیقی ایرانی و سنتور کرد.
همچنین از طرف دانشگاه های لندن و کمبریج از او خواسته شد برای شناساندن موسیقی ایرانی کنفرانس هایی برگزار کند. اون کنفرانس های زیادی را با موفقیت برگزار کرد و از سوی این دانشگاه ها با جوایزی همراه بود.

بازگشت پایور از انگلیس همزمان با آغاز برگزاری جشن های هنر شیراز شد. او هرسال با گروه اساتید و گروه نوازندگان فرهنگ و هنر،آثار بزرگان موسیقی ملی را در این جشن اجرا میکرد.
محمدرضا شجریان در سال۱۳۵۰ با فرامرز پایور آشنا شد. و آموزش سنتور و ردیف های آوازی را به همراه او دنبال کرد. پایور در اجراهای گروهی خود با تعداد زیادی از بزرگان موسیقی همکاری و اجرا داشته است.

حسن ناهید،جلیل شهناز،هوشنگ ظریف،علی اصغر بهاری،محمد موسوی،رحمت الله بدیعی،محمد اسماعیلی و حسن تهرانی از جمله این بزرگان هستند.
پایور در دهه۶۰ باردگیر گروه اساتید موسیقی ایران را بنا کرد. و سرپرستی،آهنگسازی و نوازندگی سنتور را برعهده گرفت.

فرامز پایور در سال ۱۳۷۸ دچار سکته مغزی شد و دیگر نتوانست فعالیت هنری خودرا ادامه دهد. در همین حال برخی آثار قدیمی او با خوانندگی سالار عقیلی و تنظیم مهرداد دلنوازی،با تایید او تهیه و اجراشد.
سرانجام فرامز پایور در ۱۸ آذر ۱۳۸۸ در بیمارستان شهید باهنر تهران به علت مشکل تنفسی و ایست قلبی درگذشت.

آلبوم های خلوت گزیده،راز دل،انتظار دل،ساز قصه گو و یوسف گم گشته با صدای محمدرضا شجریان
آلبوم های نگاه گرم تو،عود من خداحافظ و بی تو به سر نمیشود با صدای عبدالوهاب شهیدی
آلبوم های دل شیدا،لیلی و مجنون و کنسرت اساتید موسیقی ایران با صدای شهرام ناظری
آتش دل
سی قطعه چهار مضراب
شهر آشوب
پرنیان
دلنواز
دلکش
کرشمه
چهار باغ
رهاورد
حکایت دل
مویه
ارغوان
شب مهتاب
تنها یک خاطره
عیاران
و…

علیرضا قربانی خواننده موسیقی سنتی ایرانی متولد ۱۵ بهمن ماه سال ۱۳۵۰ در تهران است.
قربانی از کودکی نزد استادان مختلف به تعلیم قرائت قران پرداخت. و به علت استعداد و علاقه ای که به موسیقی و آواز داشت به فراگیری موسیقی پرداخت.

علیرضا قربانی از سال۱۳۶۳ به صورت منظم به یادگیری ردیف آوازی،زیبایی شناسی در آواز ایران و تلفیق شعرو موسیقی پرداخت. او در محضر استادان بزرگی نظیر مهدی فلاح،خسرو سلطانی،حسین عمومی،بهروز عابدینی،نورالدین رضوی سروستانی و احمد ابراهیمی تعلیم دید.

از اواسط دهه ۷۰ به عنوان خواننده موسیقی سنتی ایرانی فعالیت خود را شروع کرد. از سال ۱۳۷۸ به عنوان خواننده ارکستر ملی ایران با رهبری فرهاد فخرالدینی شروع به فعالیت کرد. او به همراه این ارکستر در ایران و خارج از ایران برنامه های فراوانی اجرا کرد.

یک سال بعد یعنی سال۱۳۷۹ اولین آلبوم او به نام اشتیاق با آهنگسازی فرهاد فخرالدینی و اجرای ارکستر ملی منتشرشد. علیرضا قربانی همزمان با ارکستر ملی ایران از سال ۱۳۷۵ فعالیت های منظمی در زمینه موسیقی سنتی ایرانی داشت.
قربانی در عرصه بین الملی هم فعالیت های زیادی داشته است. او در بسیاری از جشنواره های معتبر در سراسرجهان حضور داشته است.

و دو آلبوم به نام سودایی،با آهنگسازی سامان صمیمی و جلوه گل،با همکاری داریوش طلایی در اروپا منتشر شده است. همچنین همکاری وی با درصف حمدانی خواننده تونسی با نام سرمستی برروی اشعار خیام با استقبال زیادی در اروپا روبروشد. این اثر در جشنواره های زیادی در جهان اجرا شد.
قربانی دو همکاری مشترک نیز با گروه شمس به نام های قطره های باران و برسماع تنبور منتشر کرده است.

دو اثر به نام های دخت پری وار و حریق خزان را نیز با همکاری مهیار علیزاده ارائه کرده است. هم آواز پرستو های آه نام دیگر اثر او با همکاری سیاوش ولی پور و براساس اشعار اخوان ثالث است.
علیرضا قربانی دو آلبوم خود را به بازخوانی اثرهای آهنگسازان قدیمی اختصاص داده است. رفتم بار سفر بستم بر اساس ساخته های علی تجویدی که در سال ۱۳۹۳ منتشر شد.

رسوای زمانه بر اساس ساخته های همایون خرم که در سال ۱۳۸۸ منتشر شد.
آلبوم دیگر قربانی به نام افسانه چشمهایت با همکاری همایون شجریان و آهنگسازی مهیار علیزاده در سال۱۳۹۸ منتشر شد. با من بخوان آخرین آلبوم علیرضا قربانی است که در سال۱۳۹۹منتشر شده است.

اشتیاق ۱۳۷۹
فصل باران ۱۳۸۳
از خشت و خاک ۱۳۸۴
سوگواران خموش ۱۳۸۵
روی در آفتاب ۱۳۸۵
سرو روان ۱۳۸۷
سمفونی مولانا ۱۳۸۷
رسوای زمانه ۱۳۸۸
قاق عشق ۱۳۸۸
بر سماع تنبور ۱۳۹۰
جلوه گل ۱۳۹۰
حریق خزان ۱۳۹۱
هم آواز پرستو های آه ۱۳۹۱
رفتم و بار سفر بستم ۱۳۹۳
قطره های باران ۱۳۹۳
سودایی ۱۳۹۳
دخت پری وار ۱۳۹۴
من عاشق چشمت شدم ۱۳۹۴
فروغ ۱۳۹۶
افسانه چشمهایت ۱۳۹۸
با من بخوان ۱۳۹۹

سریال مرده متحرک
سریال پدر
سریال پرده نشین
سریال راستش را بگو
سریال کیف انگلیسی
سریال روشنتر از خاموشی
سرایل کیمیا
سریال وضعیت سفید
مستند آخرین روزهای زمستان
مستند ایران
سریال شب دهم
سریال مدار صفر درجه
سریال سایه افتاب
فیلم سینمایی چهار راه استانبول
سریال شهرزاد
فیلم سنمایی ساکن طبقه وسط
سریال تنهایی لیلا
فیلم سینمایی درخت گردو
فیلم سینمایی سرکوب
سریال همگناه

اکبر گلپایگانی معروف به گلپا یکی از بهترین خوانندگان موسیقی سنتی ایرانی متولد ۱۰ بهمن ۱۳۱۲ در تهران است.

در ۵ سالگی اولین اذان خودرا برای سلامتی مادرش خواند،در همان سال یعنی ۱۳۱۷ مادرش را از دست داد. او در سال ۱۳۱۸ وارد دبستان فرهنگ شد و همان موقع قاری قرآن در کلاس خود شد. سپس در سال۱۳۱۹ با تعزیه خوان محله ی خود آشنا شد و زیر نظر او اصول ابتدایی آواز را فراگرفت.

گلپایگانی در سال ۱۳۲۰ به صورت منظم و جدی فراگیری دستگاها و موسیقی را نزد پدر آغاز کرد. و یک سال بعد با جهانگیر ملک نوازنده برجسته تنبک در کلاس درس آشنا شد. او در سال ۱۳۲۶ شرکت در یک گروه ارکستر کر به رهبری ایرج گلسرخی را برای اولین بار تجربه کرد.

گلپا در سال ۱۳۲۷ به مدرسه نظام وارد شد و به عضویت انجمن موسیقی مدرسه درآمد. و در آنجا با حسین خواجه امیری آشنا و دوست شد. او از سال ۱۳۲۸ به بعد به مرور با استادان برجسته موسیقی آشنا شد آموزش را نزد آنها گذراند.

حسن یکرنگی ،نورعلی برومند،اسماعیل قهرمانی،ابوالحسن صبا،یوسف فروتن،محمد مجردایرانی،عبدالله دوامی،ادیب خوانساری،سلیمان امیرقاسمی،حسین طاهرزاده ازجمله استادانی بودند که موسیقی رابه گلپایگانی آموختند.
گلپا در سال۱۳۳۵ با همراهی نوعلی برومند به دعوت از سازمان یونسکو برای اجرای کنسرت به خارج از کشور رفت. این اجرا در دستگاه اصفهان و سه گاه اجرا و روی یک صفحه بزرگ ضبط شد.

او در سال ۱۳۳۷ به دعوت داوود پیرنیا بنیان گذار برنامه گلها وارد رادیو شد. در سال ۱۳۳۸ اولین آواز با ساز خود را در برنامه گلها اجرا کرد. این آواز با عنوان مست مستم ساقیا دستم بگیر،با شعر بیژن ترقی و آهنگ مرتضی محجوبی و پرویز یاحقی اجراشد.
در سال۱۳۴۰ پس از ضبط چهارصفحه به همراه فرهنگ شریف و ویگن برای اجرای کنسرت در آمریکا،راهی این کشور شد.

سپس در دانشگاه USLE آمریکا به همراه فرهنگ شریف به مدت سه ماه به تدریس موسیقی ایرانی پرداخت.
او کنسرت های زیادی در نقاط مختلف جهان با همراهی هنرمندان دیگر اجرا کرده است. اجرای کنسرت در هلند، اجرای کنسرت در کویت به همراه فرهنگ شریف و امیرناصر افتتاح و اجرای کنسرت در لندن به همراه حبیب الله بدیعی از مهترین کنسرت های وی هستند.

اجرای کنسرت سراسری در آمریکا،کنسرت در چین و ژاپن،اجرای کنسرت درافغانستان به همراه احمدظاهر از دیگر کنسرت های او هستند.
گلپا در سال ۱۳۸۲ بار دیگر فعالیت خودرا از سر گرفت. او دو کاست به نام مست عشق و عقیق را به بازار عرضه کرد و رکورد فروش نوار در بین خوانندگان را شکست.

دریافت دکترای افتخاری هنر در رشته آواز از دانشگاه کلمبیای آمریکا در سال ۱۹۹۴
دریافت دکترای افتخاری اقتصاد و هنر از سازمان یونسکو در سال ۱۳۸۱
دریافت دکترای افتخاری و اسکار هنر موسیقی از دانشگاه بوداپست مجارستان در سال ۱۳۸۴
دریافت دکترای افتخاری و مدال هنر از سازمان ملل متحد در سال ۱۳۸۴
دریافت دکترای افتخاری از دانشگاه تهران در سال ۱۳۸۴
دریافت جایزه رز طلایی در سال ۱۳۹۱

موی سپید
مست عشق
عقیق
دل ای دل
بزم عاشقان
روی برگی بنویس عشق
چرا عاشق نباشم
قدر محبت